Krótki film na temat objawów autyzmu.

Polecam również stronę: http://www.domrainmana.pl
Zamieszczone są tam informacje dotyczące zarówno standardowych, jaki i niestandardowych terapii stosowanych w leczeniu autyzmu.

Godna przeczytania!

Szczerze polecam, jesli ktoś bedzie miał możliwośc przeczytac!
To znakomita, jedyna w swoim rodzaju książka, napisana przez bardzo inteligentnego trzynastolatka z zespołem Aspergera. Rodzina Lukea jest też jedyna w swoim rodzaju: ma on trzy siostry i trzech braci, z których jeden ma ADHD, a naj młodszy jest autystyczny. W ich przypadku jednak to, co wydawałoby się ciężkim doświadczeniem, stanowi tło doskonałej nauki, kształcących, wspólnych przeżyć, rozwijania wzajemnych, ciepłych uczuć, poczucia humoru i świetnej zabawy.

dłłluuuuuugi weekend:)

Kilka słów o teorii umysłu- najbardziej owocnego obecnie nurtu prac badawczych na autyzmem.

W roku 1985 S. Baron- Cohen, A. Leslie i U. Frith wysunęli hipotezę, że podłożem obserwowanych w autyzmie jakościowych zaburzeń w kontaktach społecznych, komunikacji i wyobraźni jest deficyt poznawczy. Deficyt ten dotyczy zaburzenia rozwoju wrodzonego modułu zwanego teorią umysłu. W autyzmie nie dochodzi do osiągnięcia pełnej dojrzałości systemu odpowiedzialnego za rozpoznawanie własnych stanów umysłu oraz wnioskowanie przez analogię o stanach umysłu innych ludzi. Leslie przypuszcza, że uszkodzeniu ulega mechanizm odpowiedzialny za tworzenie reprezentacji nadrzędnych dotyczących zdarzeń, które nie mogą być obserwowane bezpośrednio. Takimi zdarzeniami są zdarzenia psychiczne. Brak możliwości budowania tych reprezentacji jest podstawą trudności autystów z:

• Zabawą w udawanie, przyjmowaniem ról - np. nie rozumieją dlaczego ktoś trzymając przy uchu banana zachowuje się tak jakby rozmawiał przez telefon. Podstawą poprawnego odbioru tej sytuacji jest zrozumienie, że ten ktoś wyobraża sobie, że banan to słuchawka telefonu.
• Współdzieleniem zainteresowań i podtrzymywaniem relacji naprzemiennej — dla poprawnego zaistnienia w rozmowie o samochodzie, którym interesuje się kolega konieczne jest zauważenie, że patrzy on na ten samochód. Konieczna jest wiedza o tym, że patrzeć na coś to znaczy interesować się, chcieć to dostać. Następnie przypisanie stanu umysłu - „on się tym interesuje". Na końcu konieczne jest przypisanie koledze stanu umysłu dotyczącego oczekiwań — „on oczekuje, że rozmowa będzie dotyczyła tego samochodu, że w swoich wypowiedziach odniosę się do tego, co on mówi".
• Zrozumieniem kłamstwa — żeby zrozumieć istotę manipulacji konieczna jest wiedza o tym, że zachowaniem sterują przekonania. Przekonania nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistość. Przekonania innych możemy zmieniać przez zmianę własnego zachowania lub elementów rzeczywistości. Konieczne jest tu przypisanie stanu umysłu innej osobie i wiedza o tym jak ten stan umysłu można zmienić.
• Zrozumieniem intencji - nie rozumieją różnicy pomiędzy celowym rzuceniem talerza o podłogę i rozbiciem go a przypadkowym upuszczeniem, gdy efekt obydwu działań jest taki sam. W ocenie tej sytuacji odnoszą się do fizycznych cech zdarzenia, pomijając znaczenie zdarzeń umysłowych.
• Zrozumieniem przenośni - możliwą jest sytuacja, w której osoba z autyzmem słysząc komentarz kolegów do jakiejś szczególnie ekscytującej sceny w filmie brzmiący „ale czad”, zapyta „czy macie nieszczelny piec?". Dla poprawnego zaistnienia w tej hipotetycznej sytuacji konieczne jest zintegrowanie informacji dotyczących gestykulacji, mimiki (wskaźniki emocji) z wiedzą na temat tego czym koledzy są zainteresowani. Na tej podstawie możliwe jest przypisanie stanu umysłu — zachwyt, ekscytacja. Stan umysłu czyli wyobrażenie sobie co dana osoba chciała wyrazić mówiąc „ale czad" pozwala na pominięcie dosłownego znaczenia tego komunikatu.

"W życiu bywają noce i bywają dni powszednie, a czasem bywają też niedziele.Te jednak zdarzają się rzadziej niż w kalendarzu" 
M. Dąbrowska
 Kochani, zbliża się weekend, odpuśćmy trochę. Wrzućmy na luz. Niech niedziela będzie dla nas i dla naszych DZIECI :) 

i jeszcze jeden cytat M. Dąbrowskiej, który daje wiele do myślenia;)

„Życie jest istotnie pełne niezrozumiałego chaosu i nieładu, którym być może ktoś kieruje, a może nikt; rzucone w przestwór kłębi się straszne i bez żadnego oparcia, a mimo to każe się kochać i kochać. Tak jest, trzeba wierzyć w Boga albo kochać życie (...) Może w tym jest największa wiara, w tej radości istnienia, istnienia mimo wszystko, wśród niepewności, bez oparcia, a jednak uczciwie, z godnością i z pogodą.” ("Noce i dnie")

 

Teoria umysłu i centralna koherencja - jedna z koncepcji wyjaśniających powstawania autyzmu.

Jedną z koncepcji wyjaśniających przyczyny powstawania autyzmu jest teoria poznawcza,  a szerzej: nieumiejętność tworzenia teorii umysłu oraz koncepcja braków w centralnej koherencji.  Termin „teoria umysłu” (TMM, Teory of Mind Mechanism)wywodzi się z psychologii poznawczej i oznacza wrodzoną zdolność do przypisywania stanów psychicznych samemu sobie i innym ludziom w celu przewidzenia i wytłumaczenia ich zachowań. Dzieje się to na podstawie obserwacji zachowania drugiej osoby, mimiki, komunikatów niewerbalnych i werbalnych oraz oceny stanu własnego umysłu. Teoria umysłu jest właściwością rozwojową i kształtuje się miedzy pierwszym a czwartym rokiem życia.
 Oznacza to, że osoby autystyczne nie posiadają umiejętności rozpoznawania tego, co myślą inni, nie  są w stanie przewidywać ich zachowania, nie są więc zdolne do nawiązania prawidłowych relacji społecznych. Deficyt teorii umysłu jest podłożem jakościowych zaburzeń w kontaktach społecznych, komunikacji i wyobraźni. Osoby autystyczne nie są w stanie odróżnić „prawdziwych przekonań” innych ludzi od ich „fałszywych przekonań” i „pragnień”. Powoduje to trudności w zrozumieniu emocji wywołanych przez fałszywe przekonania. W związku z tym komunikacja intencjonalna u osób z autyzmem jest także upośledzona. Zaburzenia zdolności odczytywania stanu umysłu występują także u osób z Zespołem Aspergera  i wyrażają się one poprzez: - trudność w braniu pod uwagę i rozumieniu tego, co myślą inni („myślę, że myślisz”), - trudność w rozumieniu tego, że inni nie wiedzą, co ja myślę („skoro ja tak myślę, to wszyscy myślą tak samo”), - brak zdolności uczestnictwa w naprzemiennych interakcjach społecznych (nie uświadamianie sobie istnienia potrzeb, intencji i zainteresowań rozmówcy), - trudność w tworzeniu umysłowych reprezentacji stanów emocjonalnych innych osób, - brak delikatności w relacjach społecznych, werbalizacja myśli, - zaburzenia empatii, - brak umiejętności negocjacji, - przedmiotowe traktowanie innych, - trudność w rozumieniu konwencji żartu, przenośni, ironii, przysłów, - nieumiejętność zabawy w udawanie, przyjmowanie ról, - nieprawidłowa ekspresja własnych emocji. 
Centralna koherencja  jest to funkcja poznawcza umożliwiająca łączenie różnych informacji w jedną, spójną całość. Odpowiada ona za rozumienie istoty jakiegoś tematu oraz odróżnienie od siebie rzeczy ważnych i nieważnych oraz daje możliwość scalenia różnych, często sprzecznych  informacji w celu określenia nowego znaczenia w danym kontekście. Koncepcję słabej koherencji u osób ze spektrum autyzmu stworzyła Uta Frith.  Zwróciła ona uwagę , że osoby z kręgu autyzmu  lepiej dostrzegają szczegóły od osób zdrowych (niezaburzonych). Natomiast zdecydowanie gorzej radzą sobie z syntezą tych szczegółów i w odnajdowaniu relacji pomiędzy nimi.
 Deficyty teorii umysłu i centralnej koherencji  powodują   zaburzenia funkcjonowania społecznego osób ze spektrum autyzmu takie jak np.:
 -  brak umiejętności  wczuwania się (np. słowa „dzień dobry” oznaczają tylko dosłowną formę powitania, natomiast osoba autystyczna nie odbiera komunikatu o nastroju rozmówcy, wynikającego z sposobu, intonacji tej wypowiedzi ),
 -  jednostronność komunikacji – np. poruszenie przez kogoś tematu „pogoda”, dla osoby autystycznej  jest wyłącznie informacją na temat zjawiska meteorologicznego, a nie pretekstem do zdawkowej uprzejmości (jeśli meteorologia jest wybiórczym – dziwacznym
zainteresowaniem osoby ze spektrum autyzmu - powie wszystko, co wie na ten temat, nie zauważając zniecierpliwienia słuchacza),
 -  brak zdolności do uwzględniania konwenansów społecznych, wyglądający jak brak taktu,  - nie rozumienie udawania, pozorowania, „dyplomacji” w interakcjach z ludźmi,
 -  dosłowna interpretacja zachowań, nie rozumienie ironii, komplementów, oszustwa, namowy – stąd możliwość stania się ofiarą.

Literatura:
Frith U.: Autyzm. Wyjaśnienie tajemnicy , Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2008. Namysłowska I. (red.): Całościowe zaburzenia rozwojowe w: Psychiatria dzieci i młodzieży, PZWL, 2007. Pisula E.: Autyzm u dzieci. Diagnoza, klasyfikacja, etiologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. Randall P., Parker J.: Autyzm. Jak pomóc rodzinie, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2001.

Na autyzm chorowali: Michał Anioł, Albert Einstein, Bela Bartók, Bill Gates, Georga Orwell, Spinoza, Kanta, Mozart, Beethoven, Vincent Van Gogh a nawet fikcyjna postać  - Sherlock Holmes, również została zdiagnozowana :).

Triada na Kubusia :)

Zaburzenia w funkcjonowaniu społecznym, zaburzenia w komunikowaniu się oraz sztywność w zachowaniu, aktywnościach i zainteresowaniach to typowe zachowania ....

i jestem :)

Aż mnie korciło, żeby zacząć od tego prześladującego mnie wierszyka "Poszła Ola do przedszkola..."ale dalej już nie było jak w rymowance, bo spotkała Kubusia....ale na razie ciiiii:)